Το πρώτο βήμα έγινε

Τα λόγια σου σαν  ήλιος μέσα μου λάμπουν

Με ζεσταίνουν ακόμα και τώρα που βρέχει.

Το πρώτο χαμόγελο μου έδειξες μετά από χρόνια θλίψης.

Κοίταζα κάτω και μου έδειξες τον ουρανό.

Τότε θυμήθηκα πως τα πράγματα δεν είναι μόνο μαύρα ή άσπρα αλλά γαλάζια και πράσινα και φωτεινά.

Τότε άρχισα να κοιτάω προς την σωστή κατεύθυνση.

 Μέσα μου. Μέσα είναι το κλειδί της σοφίας.

Σκοτάδι στην αρχή. Ψηλαφίζοντας βρέθηκε μια άκρη.

Η λήθη άρχισε να χάνεται. Κάτι ερχόταν στην επιφάνεια.

Μια ξεχασμένη επιθυμία. Μια μικρή σπίθα που πάντα έκαιγε.

Τη βλέπω τώρα, θέλει να γίνει φλόγα .

Έχει δική της βούληση και τρέχει.

Τρέχει να προλάβει τα χρόνια της θλίψης.

Ζητάει τώρα τη χαρά.

Το χαμόγελο να γίνει γέλιο.

Να φωτίσει η ύπαρξη .

 Να γεμίσει με αγάπη.

Να ξαναδεί τον ουρανό με άλλα μάτια.

Να περιμένει το ουράνιο τόξο μετά από τη βροχή.

Σαν σηκωθεί το πέπλο της θλίψης το καινούριο τώρα προβάλει και υπόσχεται.

Κι όσο υπόσχεται , τόσο πραγματοποιεί .

Κι όσο πηγαίνει κόντρα στο φόβο με στόχο την αγάπη ,

κανένα εμπόδιο δεν στέκεται στο δρόμο.

Τώρα όλα είναι ελπίδα και φως και δρόμοι για να διαβείς.

Το πρώτο βήμα έγινε !

Φλώρα !