Για τη χαρά και για τη θλίψη

 

Τότε μια γυναίκα είπε : «Μίλησέ μας για τη χαρά και τη θλίψη»

Και αυτός απάντησε    :

Η χαρά σου δεν είναι παρά η θλίψη σου χωρίς μάσκα.

Και το ίδιο πηγάδι από όπου αναβρύζει το γέλιο σου ήταν πολλές φορές γεμάτο με τα δικά σου δάκρυα.

Πώς μπορεί να είναι αλλιώς;

Όσο πιο βαθιά σκάβει η λύπη μέσα σου, τόσο πιο πολλή χαρά μπορείς να χωρέσεις.

Δεν είναι το ποτήρι που γεμίζει με το κρασί σου εκείνος ο ίδιος πηλός που ψηνόταν στο φούρνο;

Δεν είναι το λαούτο που γαληνεύει το πνεύμα σου το ξύλο που σκάψανε μαχαίρια;

Όταν χαίρεσαι, κοίταξε βαθιά μέσα στην καρδιά σου και θα δεις ότι αυτό που σε κάνει χαρούμενο είναι αυτό που κάποτε σε έκανε θλιμμένο.

Και όταν λυπάσαι, κοίταξε πάλι μες στην καρδιά σου και θα δεις ότι όντως κλαίς για αυτό που κάποτε ήταν η χαρά σου.

Μερικοί από μας λένε : «Η χαρά είναι μεγαλύτερη από τη θλίψη».

Άλλοι λένε : «Όχι, η θλίψη είναι πιο μεγάλη»

Εγώ όμως σας λέγω πως είναι αχώριστες .

Έρχονται πάντα κι οι δυο μαζί και όταν η μια κάθεται μαζί σας στο τραπέζι, να θυμάστε πως η άλλη κοιμάται στο κρεβάτι σας.

Αλήθεια, όλοι σας ταλαντεύεστε σαν τις ζυγαριές πότε προς τη χαρά και πότε προς τη λύπη.

Μόνο όταν είστε αδειανή είστε ασάλευτοι και ζυγιασμένοι.

Όταν ο θησαυροφύλακας σας σηκώνει για να ζυγίσει το χρυσάφι και το ασήμι του, τότε η χαρά ή η λύπη σας ανεβαίνουν ή πέφτουν.

Χαλίλ Γκιμπραν

Ο προφήτης