Προσπάθησε να είσαι ο εαυτός σου

Ένας νεαρός που είχε επιλέγει για να φύγει έσκισε τα ρούχα του και είπε :

«Η πόλη μου θεωρεί ότι δεν κάνω για να πολεμήσω είμαι άχρηστος»

ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕ :

Κάποιοι άνθρωποι λένε :

«Δεν καταφέρνω να ξυπνήσω την Αγάπη στους άλλους»

Όμως στην αγάπη που δεν βρίσκει ανταπόκριση υπάρχει πάντα η ελπίδα ότι μια μέρα αυτό θα αλλάξει.

Άλλοι γράφουν στα ημερολόγια τους :

«Δεν αναγνωρίζουν την εξυπνάδα μου, δεν εκτιμούν το ταλέντο μου, δεν σέβονται τα όνειρα μου». Και για εκείνους όμως υπάρχει η ελπίδα τα ότι τα πράγματα θα αλλάξουν μετά από μεγάλο αγώνα.

Άλλοι χτυπούν όλη την ημέρα πόρτες λέγοντας «Δεν έχω δουλειά». Ξέρουν πως , αν κάνουν υπομονή, μια μέρα κάποια από αυτές τις πόρτες θα ανοίξει.

Υπάρχουν όμως κάποιοι που ξυπνούν κάθε μέρα με ένα βάρος στην καρδιά.

Δεν ψάχνουν τον έρωτα, την αναγνώριση, τη δουλειά.

Λένε στον εαυτό τους «Είμαι άχρηστος. Ζω επειδή πρέπει να ζήσω, αλλά κανείς απολύτως, δε νοιάζεται για αυτό που κάνω».

Ο ήλιος λάμπει εκεί έξω, έχουν γύρω τους την οικογένεια τους, προσπαθούν να διατηρήσουν τη μάσκα της χαράς, γιατί στα μάτια των άλλων υπάρχουν όσα ονειρεύτηκαν οι ίδιοι. Είναι όμως πεπεισμένοι ότι οι άλλοι μπορούν να ζήσουν και χωρίς αυτούς.

Είτε επειδή είναι πολύ νέοι και βλέπουν πως τους μεγαλύτερους τους απασχολούν άλλα πράγματα είτε επειδή είναι πολύ μεγάλοι σε ηλικία και θεωρούν πως αυτά που έχουν να πουν δεν έχουν σημασία για τους νεαρότερους.

Ο ποιητής γράφει μερικούς στίχους και τους πετά στα σκουπίδια με τη σκέψη πως «αυτό δεν ενδιαφέρει κανένα».

Ο Υπάλληλος πηγαίνει στη δουλειά του και επαναλαμβάνει απλώς όσα έκανε τη προηγούμενη. Πιστεύει πως αν μια μέρα τον απολύσουν, κανείς δεν θα προσέξει την απουσία του.

Η κοπέλα ράβει το φόρεμα της δίνοντας τόσο μεγάλη σημασία σε κάθε λεπτομέρεια, κι όταν φτάνει η γιορτή, καταλαβαίνει τι λένε τα βλέμματα των άλλων : δεν είναι ούτε πιο όμορφη ούτε πιο άσχημη, το φόρεμά της είναι ένα φόρεμα όπως εκατομμύρια άλλα σε κάθε γωνιά της Γης οπού την ίδια ακριβώς στιγμή λαμβάνουν χώρα παρόμοιες γιορτές – κάποιες σε μεγάλα κάστρα , άλλες σε μικρά χωριά οπού γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους και όλο και κάτι έχουν να πουν για τα φορέματα των άλλων.

 Όχι όμως για το δικό της, που κανείς δεν το πρόσεξε. Δεν ήταν ούτε όμορφο ούτε άσχημο, ήταν απλώς ένα φόρεμα.

Άχρηστο…

Οι νέοι συνειδητοποιούν ότι ο κόσμος είναι γεμάτος τεράστια προβλήματα, που οι ίδιοι ονειρεύονται να λύσουν, όμως κανείς δεν ενδιαφέρεται για τη γνώμη τους. «Ακόμα δεν ξέρετε τίποτα για τον κόσμο» ακούν τους άλλους να λένε. «Να ακούτε τους μεγαλύτερους, έτσι μόνο θα μάθετε τι να κάνετε».

Οι μεγαλύτεροι έχουν αποκομίσει πείρα και ωριμότητα, έχουν διδαχτεί με σκληρό τρόπο τις αντιξοότητες της ζωής, αλλά όταν έρχεται η ώρα να διδάξουν, κανείς δεν ενδιαφέρεται.

«Ο κόσμος άλλαξε» , ακούν τους άλλους να λένε. «Πρέπει να συμβαδίζετε με τις εξελίξεις και να ακούτε τους μικρότερους».

Χωρίς να σέβεται ηλικίες και χωρίς να ζητά άδεια, το αίσθημα πως κάποιος είναι άχρηστος διαβρώνει της ψυχές , επαναλαμβάνοντας συνεχώς : « Κανείς δε νοιάζεται για σένα, δεν είσαι τίποτα, ο κόσμος δεν έχει ανάγκη την παρουσία σου».

Πάνω στην απελπισία τους να δώσουν νόημα στη ζωή τους, πολλοί αρχίζουν να αναζητούν τη θρησκεία, γιατί ό αγώνας στο όνομα της πίστης μοιάζει πάντα να δικαιολογεί κάτι μεγάλο, που μπορεί να αλλάξει ον κόσμο. «Δουλεύουμε για το Θεό», λένε στον εαυτό τους.

Και γίνονται πιστοί. Μετά γίνονται κήρυκες. Και τελικά φανατικοί.

Δεν καταλαβαίνουν ότι η θρησκεία δημιουργήθηκε για να έχουμε την δυνατότητα να μετέχουμε όλοι στα μυστήρια και στη λατρεία – όχι για να καταπιέζονται και να προσηλυτίζονται οι άλλοι. Είναι η ύψιστη εκδήλωση του θαύματος του θεού και της ζωής.

Απόψε θα κλάψω για σένα Ιερουσαλήμ, γιατί αυτή η κατανόηση της θεϊκής ενότητας θα χαθεί για τα επόμενα χίλια χρόνια.

Ρώτησε το αγριολούλουδο : «Νιώθεις άχρηστο αφού το μόνο που κάνεις είναι να αναπαράγεσαι και να δημιουργείς λουλούδια σαν εσένα;».

Και το αγριολούλουδο θα απαντήσει : « Είμαι όμορφο, και η ίδια η ομορφιά είναι ο λόγος που ζω».

Ρώτησε τον ποταμό : «Νιώθεις άχρηστος αφού το μόνο που κάνεις είναι να κυλάς πάντα προς την ίδια κατεύθυνση;».

Και ο ποταμός θα αποκριθεί : «Δεν προσπαθώ να είμαι χρήσιμος, προσπαθώ να είμαι ποταμός».

Τίποτα στον κόσμο δεν είναι άχρηστο μπροστά στα μάτια του θεού. Ούτε ένα φύλλο δεν πέφτει από το δέντρο, ούτε μια τρίχα που χάνεται από κάποιο κεφάλι, ούτε ένα έντομο που πεθαίνει επειδή ενοχλούσε. Όλα έχουν λόγο ύπαρξης.

Το ίδιο και εσύ, που μόλις έκανες αυτή την ερώτηση. Το «Είμαι άχρηστος» είναι μια απάντηση που εσύ δίνεις στον εαυτό σου.

Σύντομα θα σε δηλητηριάσει και θα πεθάνεις ενώ είσαι ακόμα ζωντανός – ενώ περπατάς, τρως,  κοιμάσαι και προσπαθείς να διασκεδάσεις όσο μπορείς.

Μην προσπαθείς να είσαι χρήσιμος. Προσπάθησε να είσαι ο εαυτό σου : αυτό αρκεί και κάνει τη διαφορά.

Μην  προχωράς ούτε πιο γρήγορα ούτε πιο αργά από την ψυχή σου.  Γιατί η ψυχή σου είναι εκείνη που θα σε διδάξει τη χρησιμότητα κάθε βήματος. Μερικές φορές είναι να πάρεις μέρος σε μια μεγάλη μάχη, που θα συμβάλλει στο να αλλάξει ο ρους της ιστορίας.

Μερικές φορές είναι να χαμογελάσεις χωρίς λόγο σε κάποιον που συναντάς τυχαία στο δρόμο.

Χωρίς να έχεις την παραμικρή πρόθεση, μπορεί να σώσεις τη ζωή ενός αγνώστου που πίστευε και εκείνος πως ήταν άχρηστος και που μπορεί να ήταν έτοιμος να σκοτωθεί μέχρι που ένα χαμόγελο του χάρισε ελπίδα και πίστη.

Ακόμα κι αν κοιτάξεις τη ζωή σου με μεγάλη προσοχή και ξαναφέρεις στο μυαλό σου κάθε στιγμή που υπέφερες, ίδρωσες  και χαμογέλασες κάτω από τον ήλιο, ποτέ δεν θα μπορέσεις να μάθεις ακριβώς πότε φάνηκες χρήσιμος για τους άλλους.

Μια ζωή ποτέ δεν είναι άχρηστη. Κάθε ψυχή που κατέβηκε στη γη κατέβηκε για κάποιο λόγο.

Οι άνθρωποι που κάνουν πραγματικά καλό στους άλλους δεν προσπαθούν να είναι χρήσιμοι, αλλά να ζουν μια ενδιαφέρουσα ζωή. Δεν δίνουν σχεδόν ποτέ συμβουλές , αλλά δίνουν το παράδειγμα.

Προσπάθησε μονάχα τούτο : να ζεις αυτά που πάντα ήθελες να ζήσεις. Προσπάθησε να μην κατακρίνεις τους άλλους και επικεντρώσου σε εκείνο που πάντα ονειρευόσουν. Ίσως να μη βλέπεις μεγάλη σημασία σε αυτό.

Ο Θεός όμως που τα βλέπει όλα, ξέρει ότι το παράδειγμα που δίνεις τον βοηθάει να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Και κάθε μέρα θα σου χαρίζει όλο και περισσότερες ευλογίες.

Και όταν φτάσει ο ανεπιθύμητος από τους ανθρώπους, θα  τον ακούσεις να λέει : «Έχεις δίκιο που ρωτάς : “ Πατέρα , πατέρα γιατί με εγκατέλειψες;”

«Τώρα όμως, αυτή την τελευταία στιγμή της ζωής σου στη Γη, θα σου πω τι είδα : το σπίτι καθαρό, το τραπέζι στρωμένο, το χωράφι καλλιεργημένο, τα λουλούδια να χαμογελούν, Βρήκα το καθετί στη θέση του , όπως έπρεπε . Κατάλαβες ότι τα μικρά πράγματα φέρνουν τις μεγάλες αλλαγές. Για αυτό θα σε πάω στον παράδεισο».

Το Χειρόγραφο της Άκρα
Πάολο Κοέλο