Όποιος ειλικρινά και ανυπόκριτα υποφέρει από μια έλλειψη,
από μια στέρηση, από μια δυσκολία, κάνει τα πάντα για να βρει αυτά που του
λείπουν, να θεραπεύσει αυτά που τον παιδεύουν. Κι όποιος, ειλικρινά και
ανυπόκριτα, κάνει τα πάντα για να βελτιώσει τη μοίρα του τα καταφέρνει. Ακόμα
κι αν δεν καταφέρει να πετύχει ακριβώς αυτό για το οποίο αγωνίζεται, θα βρει
άλλα σπουδαία στο δρόμο της προσπάθειας, πιθανόν σπουδαιότερα κι από εκείνο που
ονειρευόταν ξεκινώντας. Δε χάνει το χρόνο του σε παράπονα, σε γκρίνιες, σε
κλάψες, σε κατηγορίες και σε εκείνη την αηδιαστική αυτολύπηση. Ψάχνει τρόπους,
δουλεύει και βαδίζει προς το ζητούμενο. Η ευλογία που την αποκαλούμε και Καλή
Τύχη ευνοεί τους εργατικούς και τους ειλικρινείς. Ακόμη και το θαύμα τους ευνοεί.
Γιατί όπως και ο τίτλος του βιβλίου της Ελενίτσας Γκίκας «Τα θαύματα θυμώνουν
όταν δεν τα πιστεύεις».
Μου αρέσει και μου δίνει δύναμη η φράση που είδα γραμμένη
δεν θυμάμαι που : «Όλοι παραμερίζουν μπροστά σε εκείνον που ξέρει καλά που
πηγαίνει». Η Φιλία είναι τόσο σπουδαία, τόσο λαχταριστή, ανήκει τόσο στενά στις
δυνάμεις της ζωής, που περιφέρετε σε δρόμους και σε δρομάκια, σε μονοπάτια και
σοκάκια, και ζητά να πραγματωθεί. Πώς γίνεται κάποιοι να μην τη συναντούν ποτέ τους;
Η φιλία όμως απαιτεί να είσαι γενναιόδωρος, να είσαι εσύ αυτός που θα βάλει
πρώτος το χέρι στην τσέπη. Το χέρι στην τσέπη! Η καταλυτική στιγμή που κρίνει
την ειλικρίνεια, όλων των σχέσεων, όλων των δηλώσεων, όλων των αποφάσεων. Το
τίμημα και η γενναιοψυχία. Αυτό είναι και το δικό της διαβατήριο, αυτά τα δικά της
διόδια για να περάσεις στην ευτυχία της φιλίας. Γιατί η φιλία είναι η πραγματική
οικογένεια, και οι φίλοι είναι οι συγγενείς της καρδιάς μας. Το αίμα της καρδιάς
πιο ισχυρό από το αίμα της σάρκας, και χαρά σε αυτόν που η καρδία του έχει ζωντανό,
πλούσιο, κόκκινο αίμα, αίμα που περισσεύει και επιθυμεί να δοθεί. Εκείνος ο
τύπος του ανθρώπου που έχει φίλους. Που δεν μπορεί παρά να έχει φίλους, έστω
έναν πραγματικό φίλο. Που η ροπή να δώσει είναι για αυτόν μια φυσική κίνηση, όπως
η ανάγκη ύστερα από οδοιπορία σε φλογισμένη έρημο να πέσεις στη δροσερή
θάλασσα, κάποιο καυτό μεσημέρι.
Το φάντασμα της αξόδευτης Αγάπης
Μάρω Βαμβουνάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου