Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Η προσοχή είναι το κλειδί για τη μεταμόρφωση


Η προσοχή είναι το κλειδί για τη μεταμόρφωση – και η πλήρης προσοχή συνεπάγεται επίσης αποδοχή. 
Η προσοχή είναι σαν μια ακτίνα φωτός – η εστιασμένη δύναμη της συνειδητότητας σου που μεταστοιχειώνει τα πάντα στον εαυτό της.
Σε ένα πλήρως λειτουργικό οργανισμό , ένα συναίσθημα έχει πολύ σύντομη διάρκεια ζωής.
Είναι σαν ένα στιγμιαίο ρυτίδιασμα, ένας στιγμιαίος κυματισμός στην επιφάνεια της Ύπαρξης σου.
Όταν όμως δεν είσαι στο σώμα σου, ένα συναίσθημα μπορεί να επιβιώνει μέσα σου για μέρες ή για εβδομάδες ή να σμίξει με άλλα συναισθήματα παρόμοιας συχνότητας , που έχουν συγχωνευτεί και έχουν γίνει το πονό-σωμα. 
Τότε γίνεται ένα παράσιτο που μπορεί να ζει μέσα σου για χρόνια, να τρέφεται από την ενέργειά σου, να σε οδηγήσει σε σωματικές ασθένειες και να κάνει τη ζωή σου σκέτη δυστυχία.

Έτσι, λοιπόν, στρέψε την προσοχή σου στο να νιώσεις το συναίσθημα και έλεγξε αν ο νους σου επιμένει σε ένα πρότυπο δυσαρέσκειας, όπως η κατηγόρια, η αυτολύπηση ή η μνησικακία, που τρέφει αυτό το συναίσθημα. 
Αν έχουν έτσι τα πράγματα, αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις συγχωρήσει.
Μπορεί να μην έχεις συγχωρήσει κάποιον άλλον ή τον εαυτό σου, αλλά μπορεί θαυμάσια να μην έχεις συγχωρήσει και μια οποιαδήποτε κατάσταση – περασμένη, τωρινή ή μελλοντική – που ο νους σου αρνείται να δεχτεί.


Ναι, μπορεί να μη συγχωρήσεις ακόμα και για  κάτι που έχει σχέση με το μέλλον. 
Είναι η άρνηση του νου να δεχτεί την αβεβαιότητα, να δεχτεί ότι το μέλλον τελικά είναι πέρα από τον έλεγχό του. 
Συγχώρηση σημαίνει να παραιτηθείς από τη δυσαρέσκεια σου, και έτσι να παραιτηθείς από τη λύπη. Είναι κάτι που συμβαίνει φυσικά , από τη στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι η δυσαρέσκεια σου δεν εξυπηρετεί άλλο σκοπό πέρα από το να συντηρεί μια πλαστή αίσθηση εαυτού. 
Συγχώρεση σημαίνει να μην προβάλλεις αντίσταση στη ζωή -  να επιτρέπεις στη ζωή να ζει μέσα από εσένα. 
Οι εναλλακτικές επιλογές είναι ο πόνος και η ταλαιπωρία, μια πολύ περιορισμένη ροή ζωτικής ενέργειας και, σε πολλές περιπτώσεις, σωματική ασθένεια.
Τη στιγμή που συγχωρείς αληθινά, έχεις πάρει πάλι πίσω τη δύναμη σου από το νου. 
Τότε ο νους δεν μπορεί πια να σε εξουσιάζει, όπως ακριβώς ο πλαστός εαυτός που έχει κατασκευάσει ο νους σου , το εγώ, δεν μπορεί να συγχωρήσει. 
Μόνο εσύ μπορείς.
Γίνεσαι παρών, μπαίνεις στο σώμα σου, νιώθεις την παλλόμενη γαλήνη και την ηρεμία που απορρέουν από την ύπαρξη. 
Για αυτό ο Χριστός είπε : «Πριν εισέλθετε στο ναό , συγχωρήστε»            

Η δύναμη του τώρα.
Eckhart Τolle

Διαλογισμός για σύνδεση με τον Φύλακα Άγγελο σου





Θα χρειαστείτε ένα λευκό κερί και ένα τραπέζι για να το τοποθετήσετε.
Καθώς τα μάτια σας θα είναι κλειστά για ένα μέρος της επίκλησης,
βεβαιωθείτε πως το κερί είναι ασφαλές πριν ξεκινήσετε.
Ανάψτε το κερί και καθίστε περίπου 2-3 μέτρα μακριά από αυτό.
Όταν κοιτάξετε ευθεία μπροστά σας,το κερί θα πρέπει να βρίσκεται στο επίπεδο των ματιών σας.
Φροντίστε να αισθάνεστε όσο το δυνατόν πιο βολικά.
Ατενίστε τη φλόγα και σκεφτείτε την ανάγκη σας να επικοινωνήσετε με το φύλακα άγγελό σας.
Μετά από ένα με δύο λεπτά,θα αρχίσετε να αισθάνεστε τα μάτια σας πιο βαριά.
Πάρτε μια αργή, βαθιά αναπνοή και ζητήστε από το φύλακα άγγελό σας να επικοινωνήσει μαζί σας.
Περιμένετε για ένα περίπου λεπτό για να δείτε αν ο φύλακας άγγελός σας αρχίσει να βάζει σκέψεις στο μυαλό σας.
Αν αισθανθείτε την παρουσία του,αρχίστε να επικοινωνείτε μαζί του.
Αν δεν επικοινωνήσει μαζί σας,παραμείνετε καθισμένοι,ήσυχοι,με τα μάτια σας κλειστά και αρχίστε να του μιλάτε για την ανάγκη και την επιθυμία σας να επικοινωνήσετε μαζί του.
Ευχαριστείστε τον για όσα έχει κάνει για εσάς κατά το παρελθόν και πείτε του πόσο πολύ προσμένετε σε ένα ακόμη πιο στενό δεσμό μαζί του στο μέλλον.
Κάντε μια παύση για ακόμη ένα λεπτό,για να δείτε αν ανταποκριθεί.
Αν τελικά αρχίσει να σας μιλά,συζητήστε μαζί του.
Αν όχι,ευχαριστείστε τον και πάλι,και πείτε του πως θα συνεχίσετε να προσπαθείτε μέχρι να επικοινωνήσει μαζί σας.
Πάρτε μια αργή, βαθιά αναπνοή και ανοίξτε τα μάτια σας.
Σηκωθείτε και πιάστε το κερί στα χέρια σας.
Κρατήστε το σφιχτά μπροστά σας.
Πείτε "Ευχαριστώ" μεγαλόφωνα και τελειώστε την επίκληση σβήνοντας το κερί.

Πηγή : http://skala.smileyforum.net

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

Ενθουσιασμός


Ο ενθουσιασμός είναι η Αγάπη σε μια άλλη της μορφή.
Στους Αρχαίους, ο ενθουσιασμός σήμαινε τρόμο, έκσταση, επικοινωνία με το Θεό.
Ο ενθουσιασμός είναι Αγάπη που κατευθύνεται προς μια ιδέα, ένα αντικείμενο. Έχουμε όλοι την εμπειρία του. Όταν αγαπάμε και πιστεύουμε από  τα βάθη της καρδιάς μας σε κάτι, αισθανόμαστε πιο δυνατοί από τον υπόλοιπο κόσμο, μας κυριεύει μια γαλήνη που προέρχεται από την βεβαιότητα πως τίποτα δεν μπορεί να νικήσει την πίστη μας. Αυτή η παράξενη δύναμη μας κάνει να παίρνουμε τις καλές αποφάσεις στη δεδομένη στιγμή, κι όταν πετύχουμε το στόχο μας, μένουμε έκπληκτοι από τις δυνατότητες μας. Γιατί στη διάρκεια του Καλού Αγώνα* δεν έχει τίποτα σημασία μας ωθεί ο ενθουσιασμός μας ως το στόχο μας.


Κανονικά ο ενθουσιασμός εκδηλώνεται σε όλη του τη δύναμη στα πρώτα χρόνια της ζωής μας.
Είμαστε ακόμα πολύ δεμένοι με το θεϊκό κι εξαρτιόμαστε τόσο πολύ από τα παιχνίδια μας,ώστε οι κούκλες μας παίρνουν ζωή και τα μολυβένια στρατιωτάκια μας κατορθώνουν να περπατήσουν. Όταν ο Ιησούς είπε πως η βασιλεία των ουρανών ανήκει στα παιδιά, υπονοούσε την Αγάπη με τη μορφή του ενθουσιασμού. Τα παιδιά πήγαν προς Αυτόν χωρίς να νοιάζονται για τα θαύματα του, τη σοφία του, τους Φαρισαίους και τους Αποστόλους. Πήγαιναν ευτυχισμένα, ωθούμενα από τον ενθουσιασμό.


Κανονικά παραδεχόμαστε πως μας λείπει ο ενθουσιασμός σε ασήμαντες περιπτώσεις που δεν έχουν την παραμικρή συνέπεια στο μεγαλείο της ύπαρξης. Χάνουμε τον ενθουσιασμό μας με αφορμή τις μικρές και απαραίτητες ήττες μας στη διάρκεια του Καλού Αγώνα*. Και καθώς αγνοούμε πως ο ενθουσιασμός είναι μια ανώτερη δύναμη, στραμμένη προς την τελική νίκη, τον αφήνουμε να ξεγλιστρήσει μέσα από τα δάχτυλά μας, χωρίς να προσέξουμε πως αφήνουμε να μας ξεφύγει επίσης το πραγματικό νόημα της ζωής μας. Καθιστούμε τον κόσμο υπεύθυνο για την πλήξη μας, για την ήττα μας, και ξεχνάμε πως εμείς αφήνουμε να ξεφύγει αυτή η σαγηνευτική δύναμη που δικαιώνει τα πάντα, η εκδήλωση της Αγάπης με τη μορφή του ενθουσιασμού.

Το Ημερολόγιο ενός Μάγου
Πάουλο Κοέλο     

* Καλός Αγώνας : Ο Αγώνας που κάνουμε όταν πραγματοποιούμε τα όνειρά μας !!!

Στα Ίχνη του Ανέμου

                               Τέσσερα Ινδιάνικα Ποιήματα.



                                        Το Φεγγάρι και ο χρόνος 


Το Φεγγάρι και ο Χρόνος
ταξιδεύουν και φεύγουν : 
το ίδιο και η μέρα, το ίδιο και ο άνεμος.
Έτσι και η σάρκα φεύγειστον τόπο της γαλήνης.



Όχι παντοτινά στη Γη


Τάχα ζούμε πραγματικά στη Γη;
Όχι παντοτινά στη Γη.
Εδώ μόνο για λίγο.
Αν ήταν ζάντ πάλι θα έσπαγε
αν ήταν χρυσάφι πάλι θα έλιωνε
ακόμα και τα φτερά του κετζάλ μαραίνονται.
Όχι παντοτινά στη Γη
εδώ μόνο για λίγο.



Σε μια Αγαπημένη Γυναίκα


Στον ουρανό ένα φεγγάρι
στο πρόσωπό σου ένα στόμα.
Στον ουρανό πολλά άστρα
στο πρόσωπό σου μόνο δυο μάτια.



Πνεύματα

Πάνω στη μυθική σκέπη της γης
τα πνεύματα αιωρούνται στην οροφή και πέφτουν.
Τα πνεύματα αιωρούνται και πέφτουν στην είσοδο.
Τα λουλούδια γέρνουν βαριά στους μίσχους τους.


Στα ίχνη του ανέμου.
Ινδιάνικη Ποίηση.
Εκδόσεις : Οδός Πανός.

  

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

Αποδοχή


Ας φανταστούμε μια άσκηση με θέμα την αποδοχή που καλό είναι να θυμάσαι την επόμενη φορά που θα νιώσεις θλίψη.

Όλοι είμαστε λίγο ή πολύ εκπαιδευμένοι να προσπαθούμε να ξεφύγουμε από τη θλίψη.
Ψάχνουμε κάποια δραστηριότητα, πάμε να επισκεφτούμε φίλους ή βγαίνουμε να δούμε μια ταινία για να διασκεδάσουμε, κάθε φορά που νιώθουμε τη στεναχώρια να γεννιέται.
 Την επόμενη φορά αντί να ανοίξεις το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση, αντί να το σκάσεις…παράτα ό,τι κάνεις, κλείσε τα μάτια σου και βυθίσου στην θλίψη.

Κοίταξέ την και μην την κρίνεις – ούτε αυτήν, ούτε τον εαυτό σου. Μην την καταδικάζεις – ούτε αυτήν , ούτε τον εαυτό σου.
Παρατήρησε την, και παρατήρησε και εσένα τον ίδιο.
Κοίτα την όπως κοιτάς τη βροχή μια οποιαδήποτε μέρα.
Και μη θυμώνεις, ακόμα και αν προτιμάς τις ηλιόλουστες μέρες.



Δεν μιλώ εδώ για τη «δύναμη της αυτοσυγκέντρωσης», που είναι η εστίαση της προσοχής σε ένα σημείο.
Είναι αλήθεια ότι ο εστιασμένος νους γίνεται πολύ ισχυρός, αλλά δεν σου προτείνω να αναζητήσεις μεγαλύτερη δύναμη(και πράγματι το να ενισχύσεις το νου σου μια τέτοια στιγμή είναι ό,τι πιο επικίνδυνο).
Το να αντιλαμβάνεσαι τι συμβαίνει είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το να το αποδέχεσαι.
Πρόκειται, ακριβώς, για ένα ιδιόμορφο συνδυασμό νου και πνεύματος, που θα μπορούσαμε να τον περιγράψουμε να μια κατάσταση «επαγρύπνησης χωρίς εστίαση».
Χωρίς καμιά προσπάθεια, χωρίς να συγκεντρωθείς στο εξωτερικό ή το εσωτερικό , χωρίς να πιεστείς να νιώσεις κάποια συγκεκριμένη συγκίνηση και χωρίς να κάνεις κάποια σκέψη κατά παραγγελία.
Να έχεις συνείδηση του παρόντος χωρίς να το κρίνεις, χωρίς να αντιστέκεσαι σε αυτό, χωρίς θυμό – αυτή είναι η άσκηση.

Ο θυμός είναι πάντα έκφραση της άρνησής μου να αποδεχτώ τα γεγονότα ως έχουν.

Αν προσπαθήσεις από τη μια να είσαι θυμωμένος και από τη άλλη να αποδεχθείς τους περιορισμούς της πραγματικότητας, θα βρεθείς αντιμέτωπος με κάτι που σε ξεπερνά.
Κανένας δεν πέτυχε ως σήμερα να κάνει το θυμό και την αποδοχή να συμπέσουν , και δεν πιστεύω πως εσύ είσαι εξαίρεση.



Η αδυναμία αποδοχής είναι η ρίζα όλων σχεδόν των ασθενειών του νου, των περισσότερων παθήσεων του πνεύματος και της καρδιάς και, κατά κάποιο τρόπο, αποτελεί την πρώτη αιτία αρκετών ασθενειών του σώματος.
Το μοναδικό αποτελεσματικό φάρμακο κατά της παγίδας αυτής είναι να αποδεχτούμε
γαλήνια αυτό που είναι.


Από την άγνοια στη σοφία
Χόρχε Μπουκάι.


Προσπάθησε να είσαι ο εαυτός σου

Ένας νεαρός που είχε επιλέγει για να φύγει έσκισε τα ρούχα του και είπε :
«Η πόλη μου θεωρεί ότι δεν κάνω για να πολεμήσω είμαι άχρηστος»


ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕ :

Κάποιοι άνθρωποι λένε :
«Δεν καταφέρνω να ξυπνήσω την Αγάπη στους άλλους»
Όμως στην αγάπη που δεν βρίσκει ανταπόκριση υπάρχει πάντα η ελπίδα ότι μια μέρα αυτό θα αλλάξει.
Άλλοι γράφουν στα ημερολόγια τους :
«Δεν αναγνωρίζουν την εξυπνάδα μου, δεν εκτιμούν το ταλέντο μου, δεν σέβονται τα όνειρα μου». Και για εκείνους όμως υπάρχει η ελπίδα τα ότι τα πράγματα θα αλλάξουν μετά από μεγάλο αγώνα.
Άλλοι χτυπούν όλη την ημέρα πόρτες λέγοντας «Δεν έχω δουλειά». Ξέρουν πως , αν κάνουν υπομονή, μια μέρα κάποια από αυτές τις πόρτες θα ανοίξει.

Υπάρχουν όμως κάποιοι που ξυπνούν κάθε μέρα με ένα βάρος στην καρδιά.
Δεν ψάχνουν τον έρωτα, την αναγνώριση, τη δουλειά.
Λένε στον εαυτό τους «Είμαι άχρηστος. Ζω επειδή πρέπει να ζήσω, αλλά κανείς απολύτως, δε νοιάζεται για αυτό που κάνω».

Ο ήλιος λάμπει εκεί έξω, έχουν γύρω τους την οικογένεια τους, προσπαθούν να διατηρήσουν τη μάσκα της χαράς, γιατί στα μάτια των άλλων υπάρχουν όσα ονειρεύτηκαν οι ίδιοι. Είναι όμως πεπεισμένοι ότι οι άλλοι μπορούν να ζήσουν και χωρίς αυτούς.
Είτε επειδή είναι πολύ νέοι και βλέπουν πως τους μεγαλύτερους τους απασχολούν άλλα πράγματα είτε επειδή είναι πολύ μεγάλοι σε ηλικία και θεωρούν πως αυτά που έχουν να πουν δεν έχουν σημασία για τους νεαρότερους.

Ο ποιητής γράφει μερικούς στίχους και τους πετά στα σκουπίδια με τη σκέψη πως «αυτό δεν ενδιαφέρει κανένα».

Ο Υπάλληλος πηγαίνει στη δουλειά του και επαναλαμβάνει απλώς όσα έκανε τη προηγούμενη. Πιστεύει πως αν μια μέρα τον απολύσουν, κανείς δεν θα προσέξει την απουσία του.

Η κοπέλα ράβει το φόρεμα της δίνοντας τόσο μεγάλη σημασία σε κάθε λεπτομέρεια, κι όταν φτάνει η γιορτή, καταλαβαίνει τι λένε τα βλέμματα των άλλων : δεν είναι ούτε πιο όμορφη ούτε πιο άσχημη, το φόρεμά της είναι ένα φόρεμα όπως εκατομμύρια άλλα σε κάθε γωνιά της Γης οπού την ίδια ακριβώς στιγμή λαμβάνουν χώρα παρόμοιες γιορτές – κάποιες σε μεγάλα κάστρα , άλλες σε μικρά χωριά οπού γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους και όλο και κάτι έχουν να πουν για τα φορέματα των άλλων.
 Όχι όμως για το δικό της, που κανείς δεν το πρόσεξε. Δεν ήταν ούτε όμορφο ούτε άσχημο, ήταν απλώς ένα φόρεμα.
Άχρηστο…

Οι νέοι συνειδητοποιούν ότι ο κόσμος είναι γεμάτος τεράστια προβλήματα, που οι ίδιοι ονειρεύονται να λύσουν, όμως κανείς δεν ενδιαφέρεται για τη γνώμη τους. «Ακόμα δεν ξέρετε τίποτα για τον κόσμο» ακούν τους άλλους να λένε. «Να ακούτε τους μεγαλύτερους, έτσι μόνο θα μάθετε τι να κάνετε».

Οι μεγαλύτεροι έχουν αποκομίσει πείρα και ωριμότητα, έχουν διδαχτεί με σκληρό τρόπο τις αντιξοότητες της ζωής, αλλά όταν έρχεται η ώρα να διδάξουν, κανείς δεν ενδιαφέρεται.
«Ο κόσμος άλλαξε» , ακούν τους άλλους να λένε. «Πρέπει να συμβαδίζετε με τις εξελίξεις και να ακούτε τους μικρότερους».

Χωρίς να σέβεται ηλικίες και χωρίς να ζητά άδεια, το αίσθημα πως κάποιος είναι άχρηστος διαβρώνει της ψυχές , επαναλαμβάνοντας συνεχώς : « Κανείς δε νοιάζεται για σένα, δεν είσαι τίποτα, ο κόσμος δεν έχει ανάγκη την παρουσία σου».
Πάνω στην απελπισία τους να δώσουν νόημα στη ζωή τους, πολλοί αρχίζουν να αναζητούν τη θρησκεία, γιατί ό αγώνας στο όνομα της πίστης μοιάζει πάντα να δικαιολογεί κάτι μεγάλο, που μπορεί να αλλάξει ον κόσμο. «Δουλεύουμε για το Θεό», λένε στον εαυτό τους.
Και γίνονται πιστοί. Μετά γίνονται κήρυκες. Και τελικά φανατικοί.
Δεν καταλαβαίνουν ότι η θρησκεία δημιουργήθηκε για να έχουμε την δυνατότητα να μετέχουμε όλοι στα μυστήρια και στη λατρεία – όχι για να καταπιέζονται και να προσηλυτίζονται οι άλλοι. Είναι η ύψιστη εκδήλωση του θαύματος του θεού και της ζωής.

Απόψε θα κλάψω για σένα Ιερουσαλήμ, γιατί αυτή η κατανόηση της θεϊκής ενότητας θα χαθεί για τα επόμενα χίλια χρόνια.




Ρώτησε το αγριολούλουδο : «Νιώθεις άχρηστο αφού το μόνο που κάνεις είναι να αναπαράγεσαι και να δημιουργείς λουλούδια σαν εσένα;».
Και το αγριολούλουδο θα απαντήσει : « Είμαι όμορφο, και η ίδια η ομορφιά είναι ο λόγος που ζω».
Ρώτησε τον ποταμό : «Νιώθεις άχρηστος αφού το μόνο που κάνεις είναι να κυλάς πάντα προς την ίδια κατεύθυνση;».
Και ο ποταμός θα αποκριθεί : «Δεν προσπαθώ να είμαι χρήσιμος, προσπαθώ να είμαι ποταμός».

Τίποτα στον κόσμο δεν είναι άχρηστο μπροστά στα μάτια του θεού. Ούτε ένα φύλλο δεν πέφτει από το δέντρο, ούτε μια τρίχα που χάνεται από κάποιο κεφάλι, ούτε ένα έντομο που πεθαίνει επειδή ενοχλούσε. Όλα έχουν λόγο ύπαρξης.

Το ίδιο και εσύ, που μόλις έκανες αυτή την ερώτηση. Το «Είμαι άχρηστος» είναι μια απάντηση που εσύ δίνεις στον εαυτό σου.

Σύντομα θα σε δηλητηριάσει και θα πεθάνεις ενώ είσαι ακόμα ζωντανός – ενώ περπατάς, τρως,  κοιμάσαι και προσπαθείς να διασκεδάσεις όσο μπορείς.

Μην προσπαθείς να είσαι χρήσιμος. Προσπάθησε να είσαι ο εαυτό σου : αυτό αρκεί και κάνει τη διαφορά.
Μην  προχωράς ούτε πιο γρήγορα ούτε πιο αργά από την ψυχή σου.  Γιατί η ψυχή σου είναι εκείνη που θα σε διδάξει τη χρησιμότητα κάθε βήματος. Μερικές φορές είναι να πάρεις μέρος σε μια μεγάλη μάχη, που θα συμβάλλει στο να αλλάξει ο ρους της ιστορίας.

Μερικές φορές είναι να χαμογελάσεις χωρίς λόγο σε κάποιον που συναντάς τυχαία στο δρόμο.
Χωρίς να έχεις την παραμικρή πρόθεση, μπορεί να σώσεις τη ζωή ενός αγνώστου που πίστευε και εκείνος πως ήταν άχρηστος και που μπορεί να ήταν έτοιμος να σκοτωθεί μέχρι που ένα χαμόγελο του χάρισε ελπίδα και πίστη.



Ακόμα κι αν κοιτάξεις τη ζωή σου με μεγάλη προσοχή και ξαναφέρεις στο μυαλό σου κάθε στιγμή που υπέφερες, ίδρωσες  και χαμογέλασες κάτω από τον ήλιο, ποτέ δεν θα μπορέσεις να μάθεις ακριβώς πότε φάνηκες χρήσιμος για τους άλλους.

Μια ζωή ποτέ δεν είναι άχρηστη. Κάθε ψυχή που κατέβηκε στη γη κατέβηκε για κάποιο λόγο.
Οι άνθρωποι που κάνουν πραγματικά καλό στους άλλους δεν προσπαθούν να είναι χρήσιμοι, αλλά να ζουν μια ενδιαφέρουσα ζωή. Δεν δίνουν σχεδόν ποτέ συμβουλές , αλλά δίνουν το παράδειγμα.

Προσπάθησε μονάχα τούτο : να ζεις αυτά που πάντα ήθελες να ζήσεις. Προσπάθησε να μην κατακρίνεις τους άλλους και επικεντρώσου σε εκείνο που πάντα ονειρευόσουν. Ίσως να μη βλέπεις μεγάλη σημασία σε αυτό.
Ο Θεός όμως που τα βλέπει όλα, ξέρει ότι το παράδειγμα που δίνεις τον βοηθάει να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Και κάθε μέρα θα σου χαρίζει όλο και περισσότερες ευλογίες.

Και όταν φτάσει ο ανεπιθύμητος από τους ανθρώπους, θα  τον ακούσεις να λέει : «Έχεις δίκιο που ρωτάς : “ Πατέρα , πατέρα γιατί με εγκατέλειψες;”


«Τώρα όμως, αυτή την τελευταία στιγμή της ζωής σου στη Γη, θα σου πω τι είδα : το σπίτι καθαρό, το τραπέζι στρωμένο, το χωράφι καλλιεργημένο, τα λουλούδια να χαμογελούν, Βρήκα το καθετί στη θέση του , όπως έπρεπε . Κατάλαβες ότι τα μικρά πράγματα φέρνουν τις μεγάλες αλλαγές. Για αυτό θα σε πάω στον παράδεισο».

Το Χειρόγραφο της Άκρα
Πάολο Κοέλο



Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Όλα παραμερίζουν μπροστά σε εκείνον που ξέρει που πηγαίνει


Όποιος ειλικρινά και ανυπόκριτα υποφέρει από μια έλλειψη, από μια στέρηση, από μια δυσκολία, κάνει τα πάντα για να βρει αυτά που του λείπουν, να θεραπεύσει αυτά που τον παιδεύουν. Κι όποιος, ειλικρινά και ανυπόκριτα, κάνει τα πάντα για να βελτιώσει τη μοίρα του τα καταφέρνει. Ακόμα κι αν δεν καταφέρει να πετύχει ακριβώς αυτό για το οποίο αγωνίζεται, θα βρει άλλα σπουδαία στο δρόμο της προσπάθειας, πιθανόν σπουδαιότερα κι από εκείνο που ονειρευόταν ξεκινώντας. Δε χάνει το χρόνο του σε παράπονα, σε γκρίνιες, σε κλάψες, σε κατηγορίες και σε εκείνη την αηδιαστική αυτολύπηση. Ψάχνει τρόπους, δουλεύει και βαδίζει προς το ζητούμενο. Η ευλογία που την αποκαλούμε και Καλή Τύχη ευνοεί τους εργατικούς και τους ειλικρινείς. Ακόμη και το θαύμα τους ευνοεί. Γιατί όπως και ο τίτλος του βιβλίου της Ελενίτσας Γκίκας «Τα θαύματα θυμώνουν όταν δεν τα πιστεύεις».


Μου αρέσει και μου δίνει δύναμη η φράση που είδα γραμμένη δεν θυμάμαι που : «Όλοι παραμερίζουν μπροστά σε εκείνον που ξέρει καλά που πηγαίνει». Η Φιλία είναι τόσο σπουδαία, τόσο λαχταριστή, ανήκει τόσο στενά στις δυνάμεις της ζωής, που περιφέρετε σε δρόμους και σε δρομάκια, σε μονοπάτια και σοκάκια, και ζητά να πραγματωθεί. Πώς γίνεται κάποιοι να μην τη συναντούν ποτέ τους; Η φιλία όμως απαιτεί να είσαι γενναιόδωρος, να είσαι εσύ αυτός που θα βάλει πρώτος το χέρι στην τσέπη. Το χέρι στην τσέπη! Η καταλυτική στιγμή που κρίνει την ειλικρίνεια, όλων των σχέσεων, όλων των δηλώσεων, όλων των αποφάσεων. Το τίμημα και η γενναιοψυχία. Αυτό είναι και το δικό της διαβατήριο, αυτά τα δικά της διόδια για να περάσεις στην ευτυχία της φιλίας. Γιατί η φιλία είναι η πραγματική οικογένεια, και οι φίλοι είναι οι συγγενείς της καρδιάς μας. Το αίμα της καρδιάς πιο ισχυρό από το αίμα της σάρκας, και χαρά σε αυτόν που η καρδία του έχει ζωντανό, πλούσιο, κόκκινο αίμα, αίμα που περισσεύει και επιθυμεί να δοθεί. Εκείνος ο τύπος του ανθρώπου που έχει φίλους. Που δεν μπορεί παρά να έχει φίλους, έστω έναν πραγματικό φίλο. Που η ροπή να δώσει είναι για αυτόν μια φυσική κίνηση, όπως η ανάγκη ύστερα από οδοιπορία σε φλογισμένη έρημο να πέσεις στη δροσερή θάλασσα, κάποιο καυτό μεσημέρι.

Το φάντασμα της αξόδευτης Αγάπης
Μάρω Βαμβουνάκη


      

Κυριακή 17 Αυγούστου 2014

Αγάπη



Τι να πω για την Αγάπη ;
Η Αγάπη είναι ο Θεός.
Ο Θεός που έχεις μέσα στην καρδιά σου.

Χωρίς την Αγάπη θα πεινάσεις.
Χωρίς την Αγάπη θα διψάσεις.
Αλλά όταν την έχεις δώρο ανεκτίμητο.

Είσαι ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο.
Τίποτα άλλο δεν θες να σε χορταίνει.
Η Αγάπη καλύπτει όλες τις ανάγκες σου.

Η Αγάπη είναι το  πρώτο φως του Ήλιου που σε ζεσταίνει.
Η Αγάπη είναι το γλυκό χαμόγελο στα χείλια σου που σου γλυκαίνει την καρδιά.
Η Αγάπη είναι το φως στο σκοτάδι σου νικάει όλους τους φόβους σου.

Δέξου το δώρο της.
Δέξου το και μην κάνεις πίσω.




Γιατί τίποτα δεν είμαστε χωρίς Αγάπη.

Όταν αγκαλιάσεις την Αγάπη η γαλήνη θα επιστρέψει στο μυαλό σου.
Οι ανούσιες σκέψεις για πάντα θα σωπάσουν, καθώς το νόημα θα έχει πάρει τη θέση τους.

Κι αν πονέσεις για την Αγάπη, γλυκός είναι ο πόνος.
Ο Πόνος που κάνει το άγουρο φρούτο να μελώσει και ύστερα απολαμβάνεις τη γλύκα του.

Άνοιξε στην Αγάπη.
Δέξου τον Πόνο.
Στάσου πιο πάνω από αυτόν.

Κι αν κάποτε πληγώθηκες, θεραπεύσου γρήγορα για να ανταμώσεις την Αγάπη.



Η Αγάπη θα σε σώσει.
Η Αγάπη θα σε λυτρώσει.

Βάλε την Αγάπη στη Ζωή σου και κάθε μέρα θα είναι φωτεινότερη.

Αγάπη για όλα.
Αγάπη για τον εαυτό.
Αγάπη για τον συνάνθρωπο.
Αγάπη για τη δουλεία σου.

Κι αν δεν την αγαπάς άλλαξε τη.
Κι αν δε σε αγαπάς, δέξου τα ελαττώματά σου.



Σήκω και βελτίωσε τις ελλείψεις σου.
Αγάπησε τες και γίνε Αγάπη.
Άνοιξε την καρδιά σου και ποτέ δεν θα το μετανιώσεις.

Φως πολύ σε περιμένει, όταν πλένεσαι στην Αγάπη.
Χαρά πολλή είναι δεμένη γύρω της.

Περπάτα προς τα εκεί.
Ξεκίνα τώρα και ευχαρίστησε τον εαυτό σου που πήρε τούτη την απόφαση.
Πάντα αυτή να ακολουθεί.

Καλό Δρόμο.

Φλώρα.



Ο Θεϊκός εαυτός



Ο θεϊκός σου εαυτός είναι σαν τον ωκεανό.

Μένει πάντα άσπιλος.

Και σαν τον άνεμο σηκώνει μόνο ό,τι έχει φτερά.

Ο θεϊκός σου αυτός είναι σαν τον ήλιο.

Ο εαυτός σας είναι μια θάλασσα απεριόριστη.


Ο προφήτης
Χαλίλ Γκιμπράν

Η πρόκληση των εφτά Α




Ο άνθρωπος που αναζητά θα πρέπει να ξεπεράσει εφτά εμπόδια αν θέλει να βαδίσει προς την σωστή κατεύθυνση.
Έχει εφτά δοκιμασίες να περάσει, εφτά μαθήματα να μάθει, εφτά προκλήσεις ώσπου να φτάσει στην αλήθεια.
Για να μην ξεχάσω ορίζω κάθε έναν από αυτούς τους «άθλους» με το γράμμα Α

1.       Η πρόκληση του Άμεσου
2.       Η πρόκληση της Ανάληψης των ευθυνών
3.       Η πρόκληση της Αποδοχής
4.       Η πρόκληση της Αρμονίας των Αντιθέτων
5.       Η πρόκληση της αληθινής ευγνωμοσύνης
6.       Η πρόκληση της Απαλλαγής από τις προσκολλήσεις
7.       Η πρόκληση της Αγάπης



Η πρόκληση του άμεσου. Ζώντας στο παρόν.


Όταν είσαι άνθρωπος που αναζητά, μαθαίνεις να έρχεσαι σε επαφή με την αληθινή ζωή και δεν ζεις αφηρημένος, αδιάφορος ή οκνηρός.
Να ζεις στο παρόν αυτή είναι η πρώτη δοκιμασία που πρέπει να περάσει ο άνθρωπος που αναζητά. Να ζει με αφοσίωση, έντονα, αληθινά.
Θα πρέπει να ξεχάσει ότι έχει αφήσει πίσω του. 
Θα πρέπει να σταματήσει να αναβάλλει για αύριο.
Οι αναβολές τις περισσότερες φορές, είναι ένα κόλπο του μυαλού μας για να φορτώσουμε στο χρόνο όσα δεν αποφασίζουμε να αντιμετωπίσουμε.

«Κάποιοι είναι πρόθυμοι να κάνουν οτιδήποτε , εκτός από το να ζουν εδώ και τώρα»
Τζον Λένον




Η πρόκληση της ανάληψης απόλυτης ευθύνης για τη ζωή μας.
Κρατάω τα ηνία των αποφάσεών μου.


Το μυαλό του ανθρώπου που αναζητά αντιλαμβάνεται ότι η ενοχή είναι κακή παρέα.
Έτσι υποκύπτει στον πειρασμό να ρίξει σε κάποιον άλλο την ευθύνη για όσα κακά συμβαίνουν. Για ότι συμβαίνει φταίει η γυναίκα, ο φίλος σου το χρηματοοικονομικό σύστημα κτλ. Μπορούμε λοιπόν να ρίξουμε το φταίξιμο αλλού ή μπορούμε να πάρουμε τα ηνία στα χέρια μας και να καταλάβουμε μια για πάντα, ότι η ζωή μας εξαρτάται πρωτίστως από εμάς τους ίδιους.

Εγώ είμαι υπεύθυνος για τη ζωή μου, για όλα μου τα βάσανα, για ότι μου συνέβη άλλοτε και ότι μου συμβαίνει τώρα. Έτσι το διάλεξα.  Αυτούς τους σπόρους έσπειρα, και τώρα μαζεύω τη συγκομιδή «είμαι υπεύθυνος».
Osho

Η πρόκληση της αποδοχής. Ξεπερνώ τις επείγουσες ανάγκες.


«Αποδέχομαι», σημαίνει ότι παύω να βιάζομαι. Παύω να βιάζομαι για γνώση, παύω να βιάζομαι στο τέλους του δρόμου, παύω να βιάζομαι – προπαντός - να ανακαλύψω όλες τις αλήθειες και να τις κάνω κτήμα μου.

Πρόκληση της αρμονίας των αντίθετων. Συνδέω αντίθετους πόλους.


Αν αληθεύει πως δεν υπάρχει φως χωρίς σκοτάδι τότε γιατί μισούμε το σκοτάδι ;

Αφού δεν υπάρχει ζωή χωρίς θάνατο, τότε γιατί μισούμε το θάνατο;
Στο σκοτάδι της νύχτας και του θανάτου, η ζωή λάμπει σαν φωτεινός έναστρος ουρανός.
Αν όμως , πετυχαίναμε να εξαφανίσουμε το σκοτάδι της ψυχής με την πρόφαση ότι είναι «κακό», τότε τα αστέρια θα χάνονταν για πάντα από τα μάτια μας.
Πράγματι , ακριβώς αυτό συμβαίνει την ημέρα : τα αστέρια βρίσκονται εκεί, αλλά το υπερβολικό φως δεν μας αφήνει να τα δούμε.
Είναι τέχνη να ανακαλύπτεις ότι πάντα υπάρχουν δυο πόλοι που μπορείς να αθροίσεις.
Είναι ο μηχανισμός που μας βοηθάει να βρούμε – όταν χανόμαστε μέσα στα βάσανα, στο πόνο και στην απώλεια -  κάτι εποικοδομητικό , κάτι που θα κρατήσουμε, κάτι που θα μας φανεί ιδιαιτέρως χρήσιμο στην περίπτωση που αναζητάμε «κάτι καλό»
Εξηγώ, συχνά, ότι ακόμα και το μίσος με την αγάπη, που μοιάζουν τόσο διαφορετικά αποτελούν δυο πόλους της ίδιας ευθείας : της γραμμής των συναισθημάτων μας.
Το να είμαι ζωντανός ισοδυναμεί με το να είμαι αυθόρμητος, ανοιχτός, δημιουργικός,
Αγαπώ την έκπληξη και τολμάω τη δράση, χωρίς σίγουρα λιμάνια και αξιόπιστα συμπεράσματα. Συνεπώς ισοδυναμεί και με το να είμαι τρωτός, αφελής, δροσερός, και κινδυνεύω ανά πάσα στιγμή να πάρω λάθος δρόμο και να παρασυρθώ.
Μερικές φορές, ακριβώς, επειδή χάνεσαι, μαθαίνεις να μην απομακρύνεσαι.
Κάνοντας λάθη, πλησιάζεις όλο και περισσότερο σε αυτό που είναι Αλήθεια.



 Η πρόκληση της αληθινής ευγνωμοσύνης.


Έχουμε πολύ καλή μνήμη  στο να θυμόμαστε όποιον μας πρόσβαλε και πολύ κακή για να θυμόμαστε κάποιον που μας έκανε μια χάρη.
Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ

Ο άνθρωπος  που αναζητά , μαθαίνει να είναι ευγνώμων.
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο,  ότι και να του συμβαίνει στη ζωή, τα γεγονότα και οι σχέσεις, οι φίλοι, οι εχθροί, οι καλοί και οι κακοί άνθρωποι, όσοι τον βοήθησαν, όσοι του έβαλαν εμπόδια κι όσοι του ήταν απολύτως αδιάφοροι, όλοι και  όλα συνέβησαν για να γίνει αυτό που είναι.
Με τον ίδιο τρόπο ότι γίνει από εδώ και εμπρός θα δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε ο άνθρωπος που αναζητά να μετατραπεί σε αυτό που του επιφυλάσσει το δικό του μέλλον, χωρίς να το επιθυμεί, χωρίς να προσπαθεί, χωρίς να το επιδιώκει. Κι αυτό όπως είδαμε είναι το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί : να παρακολουθεί την ίδια του την αλλαγή, να μεταμορφώνεται και να συνεχίζει το ταξίδι του προς την σοφία.

Η πρόκληση της απαλλαγής από τις προσκολλήσεις.
Είμαι ικανός να τα παρατήσω όλα.
 

Ο φτωχός στερείται πολλά πράγματα που ποτέ δεν ονειρεύτηκε να αποκτήσει. Ο φιλάργυρος , ο πλεονέκτης και ο μίζερος στερούνται όλα όσα  κεντρίζουν τις ανικανοποίητες επιθυμίες τους.
Σενέκας


Η χειρότερη παγίδα είναι αυτή της προσκόλλησης στα κεκτημένα και σε κάποια επιθυμία μας.
Άλλοι θέλουν ένα σπίτι λίγο πιο μεγάλο, έναν μεγαλύτερο λογαριασμό στην τράπεζα, λίγο παραπάνω φήμη, ένα καλύτερο όνομα ή ακόμα περισσότερη εξουσία.
Αυτή η πρόκληση ξεπερνιέται μόνο αν βρούμε το κουράγιο να ξεφορτωθούμε ορισμένα από αυτά τα πράγματα, και καταφέρουμε να παραιτηθούμε, αν χρειαστεί, από τα ματαιόδοξα σχέδιά μας.
Ο άνθρωπος που αναζητά πρέπει να μάθει ότι πρέπει να μάθει ότι όλα όσα επιθυμεί – ι εκείνα ακόμα που δεν έχει σκεφτεί να επιθυμήσει - ίσως και να τα αποκτήσει κάποια μέρα Δεν μπορεί, όμως να αλλάξει το γεγονός ότι αυτά τα πράγματα , οι τόποι ή οι δεσμοί φέρνουν χαρές τόσο κίβδηλες, όσο και αυτά τα ίδια πράγματα.

Ο δρόμος της σοφίας δεν είναι για τους δειλούς, ούτε αποκλειστικά για τους διανοούμενους. Είναι για εκείνους τους ανθρώπους που τολμούν να ζήσουν πλήρως χωρίς προσκολλήσεις – ούτε καν στα αποτελέσματα.

Η Ιδέα ότι «κατέχω» κάτι οτιδήποτε : χρήματα, εξυπνάδα, εξουσία, ομορφιά, αλλά προπαντός η ανάγκη να κατέχω «κάτι», είναι η πόρτα που βγάζει στη εξάρτηση και στην υποδούλωση.     




Η πρόκληση της Αγάπης. Η άνευ όρων παράδοση.


Αν δεν σου έχει προκύψει αγάπη για τους άλλους, τότε έχεις διανύσει το μισό δρόμο.
Πρέπει να φτάσεις λίγο πιο πέρα.
Η εξέλιξη, αν είναι αληθινή, θα ξεχειλίζει από αγάπη.
Όπως όταν ανάβει μια λάμπα : ακτινοβολεί φως και το σκοτάδι χάνεται ακαριαία
Μόλις ανάψει η εσωτερική λάμπα, η αγάπη είναι το φως της.
Βούδας

Η αγάπη όταν είναι παρούσα μέσα σου, αναδίδει το άρωμα άνθους, κι έτσι αντιλαμβάνεσαι ότι η άνοιξη είναι εδώ κι εσύ δεν είσαι πια ο ίδιος με πριν.
Είναι η απόδειξη ότι βρίσκεσαι καθ’ οδόν .

«Τη μέρα που δεν θα φλέγεσαι από αγάπη πολύ θα πεθάνουν από το κρύο»

Η αληθινή αγάπη είναι μια πόρτα ή ίσως μια γέφυρα, ποτέ όμως μια φυλακή.
           

Από την άγνοια στην σοφία
Χορχε Μπουκάι

Ποιος είναι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ;


Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ εμφανίζεται να κρατά μια ασπίδα και το ξίφος της αλήθειας. Αυτό σημαίνει ότι η ενέργειά του θα σας προστατέψει, θα σας εμψυχώσει και θα σας απελευθερώσει από τον κατώτερο εαυτό σας. Θα σας τυλίξει σε έναν βαθυγάλαζο προστατευτικό μανδύα και θα σας προφυλάξει από τις βλαβερές ενέργειες ή θα κόψει τυχόν δεσμά που σας περιορίζουν.

Αρχάγγελος Μιχαήλ
Το όνομά του σημαίνει «Αυτός που είναι σαν τον Θεό» ή «Αυτός που μοιάζει με ο Θεό».
Η κυριότερη λειτουργία του είναι να απαλλάσσει την γη και τους κατοίκους της από τις τοξίνες που συνδέονται με το φόβο.
Ο Μιχαήλ κατευθύνει και καθοδηγεί όσους αισθάνονται χαμένοι ή τελματωμένοι σε σχέση με το σκοπό της ζωής τους ή την επαγγελματική τους καριέρα. Μπορεί να παρακινήσει σε δράση όσους έχουν έλλειψη κινήτρου ή φοβούνται. Ο Μιχαήλ προσφέρει ξεκάθαρη καθοδήγηση για ποιο πρέπει να είναι το επόμενο βήμα σας.



Καλέστε το Μιχαήλ οποτεδήποτε νιώσετε φόβο ή ότι είστε ευάλωτοι. Θα έρθει στο πλευρό σας την ίδια στιγμή για να σας δώσει κουράγιο και να εγγυηθεί την ασφάλειά σας, τόσο τη σωματική όσο και την συναισθηματική. Θα νιώσετε δίπλα σας την παρόμοια με πολεμιστή παρουσία του, όπως θα νιώθατε με έναν σωματοφύλακα που σας αγαπά και σας προστατεύει. Οποιοσδήποτε σκόπευε να σας βλάψει θα αλλάξει γνώμη και θα μετανιώσει.
Ο Μιχαήλ δεν ζητά επίσημη επίκληση, και θα έρθει σε οποιονδήποτε τον καλέσει. Για παράδειγμα μπορείτε να κάνετε τη σκέψη :

«Αρχάγγελε Μιχαήλ, σε παρακαλώ έλα κοντά μου. Χρειάζομαι τη βοήθειά σου!»

Στη συνέχεια, περιγράψτε από μέσα σας την κατάσταση για την οποία χρειάζεστε βοήθεια.
Θα καταλάβετε ότι βρίσκεται στο πλευρό σας όταν αισθανθείτε τη χαρακτηριστική ζεστή ενέργειά του 


Αρχάγγελοι και Αναληφθέντες Δάσκαλοι.
Doreen Virtue.