Η Αξία της Μοναξιάς

«Μίλησέ μας για τη μοναξιά», Είπε μια κοπέλα που επρόκειτο να παντρευτεί το γιό ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους της πόλης και που τώρα ήταν αναγκασμένη να φύγει για να γλυτώσει.

Κι εκείνος αποκρίθηκε :

Χωρίς μοναξιά , η Αγάπη δε θα μείνει πολύ δίπλα σας.

Επειδή η Αγάπη χρειάζεται ξεκούραση, για να μπορεί να ταξιδεύει στους ουρανούς και εκδηλώνεται με άλλους τρόπους.

Χωρίς μοναξιά δεν επιβιώνει κανένα φυτό και κανένα ζώο, κανένα έδαφος δεν παράγει πολύ, κανένα παιδί δεν μπορεί να μάθει για τη ζωή, κανένας καλλιτέχνης δεν καταφέρνει να δημιουργήσει, καμία δουλειά δεν είναι δυνατό να αναπτυχθεί και να μεταμορφωθεί.

Η μοναξιά δεν είναι η απουσία της Αγάπης, αλλά το συμπλήρωμά της.

Η μοναξιά δεν είναι απουσία συντροφιάς, αλλά η στιγμή κατά την οποία η ψυχή μας είναι ελεύθερη να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να πάρουμε αποφάσεις για τη ζωή μας.

Έτσι, ας είναι ευλογημένοι εκείνοι που δεν φοβούνται τη μοναξιά.

Που δεν τρομάζουν από τη συντροφιά του εαυτού τους, που δεν απελπίζονται ψάχνοντας κάτι να τους απασχολήσει, να τους διασκεδάσει, να το κρίνουν.

Γιατί όποιος δε μένει ποτέ μόνος δε γνωρίζει πια τον εαυτό του. 

Και όποιος δεν γνωρίζει τον αυτό του φοβάται το κενό.

Όμως το κενό δεν υπάρχει .

Στην ψυχή μας κρύβεται ένας τεράστιος κόσμος, που περιμένει να τον ανακαλύψουμε. 

Βρίσκεται εκεί, με τη δύναμή του ανέπαφη, αλλά είναι τόσο καινούργιος και τόσο δυνατός, που φοβόμαστε να αποδεχτούμε την ύπαρξή του.

Γιατί αν ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε θα αναγκαστούμε να αποδεχτούμε πως μπορούμε να πάμε πολύ πιο πέρα από ότι έχουμε συνηθίσει.

Κι αυτό μας τρομάζει.

Καλύτερα να μη ρισκάρουμε τόσο, αφού εξάλλου μπορούμε να πούμε : 

«Δεν έκανα ότι έπρεπε επειδή δεν με άφησαν».

Είναι πιο βολικό. Είναι πιο σίγουρο. 

Και ταυτόχρονα είναι παραίτηση από την ίδια τη ζωή μας.

Αλίμονο σε εκείνους που προτιμούν να λένε σε όλη τους τη ζωή : «Δεν είχα μια ευκαιρία!»

Γιατί κάθε μέρα θα βουλιάζουν όλο και πιο βαθιά στο πηγάδι των ίδιων των ορίων τους, και θα έρθει μια στιγμή που δε θα έχουν πια τις δυνάμεις για να βγουν και να ξαναδούν το φως που λάμπει πάνω από τα κεφάλια τους.

Και ευλογημένοι όσοι λένε : «Δεν έχω το θάρρος».

Γιατί αυτοί καταλαβαίνουν ότι δε φταίνε οι άλλοι. 

Κι αργά ή γρήγορα θα βρουν την πίστη  που χρειάζεται για να αντιμετωπίζουν τη μοναξιά και τα μυστήρια της.

Και για εκείνους που δεν άφησαν τον εαυτό τους να φοβηθεί τη μοναξιά που αποκαλύπτει τα μυστήρια τα πάντα θα έχουν άλλη γεύση.

Στη μοναξιά θα ανακαλύψουν τον έρωτα που ειδάλλως θα περνούσε απαρατήρητος. Στη μοναξιά θα καταλάβουν και θα σεβαστούν τον έρωτα που έφυγε.

Στη μοναξιά θα μπορούν να αποφασίσουν αν αξίζει να του ζητήσουν να γυρίσει ή αν πρέπει να αφήσουν τόσο εκείνον όσο και τον ίδιο τους τον εαυτό να πάρει άλλο δρόμο.

Στη μοναξιά θα μάθουν ότι το να λες «όχι» δεν είναι πάντα έλλειψη γενναιοδωρίας και το να λες συνέχεια «ναι» δεν είναι πάντα αρετή.

Κι όσοι δεν είναι ποτέ μόνοι τώρα ποτέ δεν θα επιτρέψουν στον εαυτό τους να τρομάξει από τα λόγια του διαβόλου, που λέει : «Χάνεις Χρόνο».

 Ή από τα ακόμα πιο επιβλητικά λόγια του αρχιδιαβόλου : « Δεν θα είσαι ποτέ σου σημαντικός για κανέναν».

Η Θεϊκή Ενέργεια μας ακούει όταν μιλάμε με τους άλλους , αλλά μας ακούει και όταν είμαστε αμίλητοι, σιωπηλοί, όταν δεχόμαστε τη μοναξιά σαν ευλογία.

Κι εκείνη τη στιγμή το Φως της φωτίζει τα πάντα γύρω μας και μας κάνει να δούμε πόσο απαραίτητοι είμαστε, πόσο η παρουσία μας  στη Γη παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για το έργο της.

Κι όταν καταφέρνουμε να βρούμε αυτήν την αρμονία, λαμβάνουμε πολύ περισσότερα από όσα ζητήσαμε.

Και εκείνοι που νιώθουν να τους συνθλίβει η μοναξιά πρέπει  να θυμούνται ότι στις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μας θα είμαστε πάντα μόνοι.

Σαν το παιδί όταν βγαίνει από την κοιλία της γυναίκας : δεν έχει σημασία πόσοι άνθρωποι βρίσκονται γύρω του είναι δική του η τελική απόφαση να ζήσει.

Σαν τον καλλιτέχνη μπροστά στο έργο του : για να είναι πραγματικά καλή η δουλεία του πρέπει να είναι αμίλητος και να ακούει μονάχα τη γλώσσα των αγγέλων.

Όπως θα συναντήσουμε μια μέρα το Θάνατο τον Ανεπιθύμητο από τους ανθρώπους : 

Θα είμαστε μόνοι στην πιο σημαντική και πιο τρομαχτική στιγμή της ύπαρξής μας.

Όπως η Αγάπη είναι θεία κατάσταση, έτσι και η μοναξιά είναι ανθρώπινη κατάσταση. 

Για όσους καταλαβαίνουν το θαύμα της ζωής οι δυο τους συνυπάρχουν χωρίς να συγκρούονται.

 Πάολο Κοέλο

 Το χειρόγραφο της 'Aκρα